Historia wsi Kamienna Stara
Kamienna Stara jest jedną z najstarszych miejscowości gminy Dąbrowa Białostocka. Nazwa pochodzi od rzeczki Kamienna, płynącej wzdłuż zabudowań i wpadającej do Biebrzy. Powstanie wsi wiąże się z okresem zagospodarowywania Puszczy Grodzieńskiej, która pierwotnie rozciągała się pomiędzy Prusami a Niemnem i przylegającą doń z południa Puszczą Białowieską. Rozlegle tereny puszczy podzielono w XVI w. na mniejsze obszary zwane leśnictwami. Obszar ten obejmowało leśnictwo nowodworskie i w I połowie XVI w. znajdowało się w rekach królowej Bony, jako zabezpieczenie wniesionego przez nią posagu. Na przełomie XVI i XVII w. z ramienia królewskiego funkcje leśniczego objął Piotr Wiesiołowski. Wówczas to granice obszaru leśnictwa opierały się na rzekach Sidrze, Brzozówce i już za Biebrzą – obejmowało lasy w okolicach dzisiejszych miejscowości Kunichy, Jaminy i Jaziewo. W wyniku postępów kolonizacji puszcza na wschodzie cofnęła się w początku XVII w. do rzeki Kamiennej.
Ród Wiesiołowskich
Piotr Wiesiołowski często przebywał z rodziną w Kamiennej Starej; tam też zmarła jego żona (1591 r.). Prowadził on ożywioną działalność na tym terenie: zakładał wsie, fundował parafie (np. w Dąbrowie Białostockiej w 1595 r.), wznosił kościoły, przyczyniał się do powstania miast (Lipsk 1580 r.). On sam, a potem jego spadkobiercy, upodobali sobie dwór kamieński, obok którego założyli piękny, kwaterowy park dworski. Kamienna będąc rezydencja jednego z najmożniejszych magnatów tych czasów promieniowała kulturą na najbliższą okolicę. Później Kamienna stała się główną siedzibą Krzysztofa Wiesiołowskiego, syna Piotra i Zofii Lubomirskich. Ten piastował godności starosty tykocińskiego, wasilkowskiego, supraskiego, mielnickiego, dzierżawcy Kleszczel. Był ekonomem grodzieńskim, marszałkiem Wielkiego Księstwa Litewskiego. Jego żoną była Aleksandra Marianna z Sobieskich, ciotka króla Jana III Sobieskiego. Wiesiołowscy ufundowali wiele instytucji dobroczynnych i religijnych. We dworze kamieńskim koncentrowało się wówczas życie polityczne i kulturalne. Bywał w nim również Łukasz Górnicki, autor Dworzanina Polskiego. Krzysztof Wiesiołowski zmarł 19 kwietnia 1637 r. W Kamiennej zmarła w 1645 r. Aleksandra Wiesiołowska, wdowa po Krzysztofie. Zatem w I. 1574-1645 dwór ten był główna rezydencja Wiesiołowskich.
Nikodem Sulik
Urodził się 15 sierpnia 1893 r. w małej wsi Kamienna Stara niedaleko Dąbrowy Białostockiej (ówczesna nazwa – Dąbrowa Grodzieńska) w dzisiejszym powiecie sokólskim województwa podlaskiego. Nauki początkowo pobierał w domu, a następnie w pobliskim Grodnie.
W 1911r. młody Nikodem wyjechał do Petersburga w celu kontynuowania nauki. Miał tam wstąpić do seminarium duchownego, jednak jego droga życiowa potoczyła się inaczej.
Okres kampanii włoskiej to jedno pasmo walk Sulika i dowodzonej przez niego 5 KDP. 5 KDP brała udział we wszystkich kolejnych bitwach 2 Korpusu. Walczyła pod Sangro i Volturno. Poprzez Linię Gustawa – Monte Cassino przeszła do walk nad Adriatykiem. Tam Nikodem Sulik ulega wypadkowi podczas niemieckiego bombardowania i trafia do szpitala z niegroźnymi obrażeniami. Potem następują boje w rejonie Loretto. Dalsze dzieje to już akcja w Apeninach Emiliańskich i ciężkie walki nad rzeką Senio i pod Bolonią zakończone efektownym jej zdobyciem w kwietniu 1945 r.
W uznaniu zasług gen. Nikodema Sulika gen. W. Anders odznacza go Krzyżem Złotym Orderu wojennego Virtuti Militari za walki pod Monte Cassino.
Gen. Sulik wymusza na Anglikach przyjęcie 5 KDP na Wyspy Brytyjskie, gdzie też niebawem wyruszają pierwsze transporty żołnierzy.
1 października 1946 r. gen. Sulik wraz z całą rodziną i dywizją znajduje się już w Anglii, gdzie wstępuje do Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia.
Zmarł 14 stycznia 1954 r. w swoim domu w Londynie, w swojej przymusowej ojczyźnie Anglii.
Uroczysty pogrzeb będący manifestacją polskości odbył się 21 stycznia 1954 r. z kościoła Brompton Oratory.
Ostatnim etapem losów gen. Sulika i jego żony Anieli była podniosła uroczystość w dniu 12 września 1993 r. tego dnia odbyła się w Dąbrowie Białostockiej i we wsi Kamienna Stara uroczystość powitania w ojczyźnie i złożenia prochów gen. Sulika i jego małżonki Anieli Mszę świętą w kościele p.w. Bp. Stanisława Męczennika w Dąbrowie odprawił biskup polowy gen. Bryg. Sławoj Leszek Głódź. Następnie nastąpiło złożenie prochów do grobu przy kościele p. w. Świętej Anny w Kamiennej Starej.
Tak oto przedstawia się sylwetka wielkiej odwagi, oddanego całym sercem służbie, uzdolnionego i wzorowego oficera.
Źródło: internet